از اردیبهشت 1384، عده‌ای از کتابداران دلبسته به کودکان و نوجوانان دست‌اندر کار در کتابخانه و مؤسسه‌‌های کتاب کودک، از جمله کتابخانه عمومی حسینیه ارشاد؛ انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی ایران؛ سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران؛ شورای کتاب کودک؛ خانه کتابدار کودک و نوجوان و ترویج خواندن؛ کتابخانه مرجع کانون پرورش فکری کودکان و مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیان کودکان و نمایندگانی از کتابخانه‌‌های آموزشگاهی، گرد هم آمدند و کمیته ملی کتابداری کودک و نوجوان را راه‌اندازی کردند. آنان  قصدشان سرو سامان دادن به سه زمینه اصلی کتابداری کودک (سازماندهی، مجموعه‌سازی و خدمات عمومی)  بود و با برگزاری بیش از 50 جلسه در کتابخانه عمومی حسینیه ارشاد، توانستند گام‌‌هایی اساسی در زمینۀ اول، یعنی سازماندهی کتاب‌های کودکان با تأکید بر فیپای آن‌ها، بردارند. نام این گروه در ابتدا، کمیته بررسی فهرستنویسی کتاب‌های کودک بود که با توجه به عملکرد علمی و استمرار و پشتکارشان و با پیشنهاد زنده یاد پوری سلطانی، به کمیته ملی کتابداری کودک و نوجوان تغییر نام داد. گزارش جلسات‌شان  تا سال 1388 در مجموعه مقالات همایش کتابخانه‌های آموزشگاهی مشهد، منتشر شده و علاقه‌مندان می‌توانند جزییات بیشتر کار این کمیته را در آنجا مطالعه کنند. در سال 1389 فعالیت‌ این کمیته متوقف شد. اما ده سال بعد، در 1399، به بهانۀ برگزاری نشستی با عنوان «فهرست‌نویسی کودک و نوجوان: گذشته، حال، آینده[1]»، فعالیت این نهاد از سر ‌گرفته شد. بر این اساس، پیشتازان گرد آمدند و با فعالان جدیدتر یار شدند و با تشکیل گروهی در واتساپ، تلاشی دوباره را رقم زدند. سرانجام کمیته جدید، در بعد از ظهر پنج‌شنبه 13 آذر با تشکیل جلسه‌ای مجازی در فضای اسکایپ، به‌طور رسمی کار خود را آغاز کرد و بعد از برگزاری جلسات متعدد و بحث و تبادل نظر و برای استمرار و تقویت فعالیت‌هایش، درخواست‌شان را برای پیوسنن به انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی ایران به هیئت مدیره وقت ارائه کردند و ایشان نیز از این پیوستن استقبال کردند.

[1] . این نشست در 17 آذر 1399، به همت گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی اندیشگاه با هدف نقد و بررسی مهم‌ترین و تأثیرگذارترین فعالیت نهاد پشتیبانش (سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران)، یعنی شیوه‌های فهرستنویسی برگزار شد. (https://ilisa.ir/?p=4395)

• کتابداری کودک و نوجوان (کتاب، کودک، کتابخانه، کتابداران و…)