بایگانی اخبار وب‌گاه

غدیر، ریزش باران الطاف رحمانی بر گلزار جان‌های تشنه است، غدیر، برکت همه احساس‌های معنوی و دریای جاری خیرات نبوی است. عید غدیر خم بر

دکتر ناصر شریفی، اولین دانش آموخته ایرانی دکترای کتابداری و اطلاع رسانی درگذشت.

ناصر شریفی در ۱۳۰۴ در تهران بدنیا آمد. پدرش از کارمندان مجلس بود و شاید به همین دلیل او پس از اخذ درجه کارشناسی در زبان فرانسه ،در سال ۱۳۲۶، به خدمت کتابخانه مجلس در آمد و با زنده یاد عباس زریاب خویی همکار شد. ناصر شریفی چندی بعد برای یاد گیری بیشتر کتابداری عازم ایالات متحده شد و در ۱۳۳۳ از دانشگاه کلمبیا درجه کارشناسی ارشد کتابداری گرفت و چهار سال بعد از همین دانشگاه به اخذ درجه دکترای کتابداری نائل آمد. پایان نامه دکتری او بحث درباره فهرستنویسی کتابهای فارسی است. او نخستین ایرانی ای است که در رشته کتابداری دکترا گرفته است. شریفی پس از اتمام تحصیل به ایران باز گشت و حتی مدت دوسال از ۴۱-۱۳۴۰ مسئولیت کتابخانه ملی ایران را بعهده داشت. اما، چون شرایط را پذیرای آنچه در سر داشت ندید و مورد بی مهری قرار گرفت بار دیگر جلای وطن کرد.

مراسم یادبودی به مناسبت درگذشت استاد فرزانه “جناب آقای دکتر حری” در محل بیست و ششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به همت دانشجویان و علاقه‌مندان به این استاد فرزانه  در تاریخ ۱۷/۲/۹۲ از ساعت ۱۸ – ۲۰ برگزار میشود.

لیزنا، سید ابراهیم عمرانی، سردبیر: تا به خاطر می‌آورم هر چند وقت یکبار سوژه‌ای بوده که با آن دل مشغول باشم؛ حال می‌خواهد این موضوع، مساله خود من باشد یا نه. به عنوان خود موضوع داشتم تعقیبش می‌کردم. بعد از انقلاب فرهنگی چند سالی طول کشید تا کنکور فوق لیسانس آن زمان و کارشناسی ارشد فعلی برگزار شود. مدتی سوژه ما شده بود این؛ که البته سه سال بیشتر طول نکشید و بالاخره در سال ۱۳۶۵ اولین کنکور برگزار شد و دانشگاه تهران ۱۵ دانشجو گرفت. سال‌های اخیر هم موضوع روز اسم رشته بود؛ حالا شما دوست داشتید یا نداشتید، موافق بودید یا نبودید، جدی در مورد آن تلاش می‌کردید یا فقط سر تکان می‌دادید، موضوعی بود که تعقیب می‌کردید. موضوع آنقدر جدی بود که با یک شوخی رسانه‌ای همه هیجان زده شدند تا جائی که یکی از گروه‌های کتابداری کارت دانشجویی با عنوان مهندسی ناوبری اطلاعات برای دانشجویان خود صادر کرد و برخی دوستان در مزایای نام جدید سخن‌ها راندند؛ تا بالاخره به طور جدی هم این اتفاق در همان سال گذشته افتاد و ما شدیم حرفه‌مندان علم اطلاعات و دانش‌شناسی. حالا بیائید فکر کنیم که سوژه جدید چیست؟ شاید معضل بیکاری؟ شاید باز هم آموزش کتابداری یا برخوردهای غیر کارشناسی با کتابداری مثل حذف پست‌های کتابداری؟ یا آزمون‌های استخدامی؟