پس از اتمام صحبت‌های استاد نوش‌آفرین انصاری در روز مراسم رونمایی از اسناد اهدایی ایشان، دکتر نورالله مرادی بیان کرد که دهه 1340 در تاریخ معاصر ایران یک دهه استثنائی است و تأسیس انجمن کتابداران ایران، دانشکده کتابداری، و مرکز خدمات کتابداری، سه اتفاق بزرگ این دهه در راستای کتابداری نوین هستند.
بنابراین دهه چهل نقطه عطف کتابداری ایران است. وی با اشاره به سردمداران کتابداری سنتی ایران تا پیش از دهه چهل، از جمله مرحوم دانش‌پژوه، استاد عبدالله انوار، و استاد ایرج افشار، از استاد ایرج افشار به عنوان فردی که هم در کتابداری سنتی و هم کتابداری مدرن حضور داشت و نقش بزرگی در گذر از کتابداری سنتی به کتابداری مدرن ایفا کرد، نام برد.
به گفته ایشان، انقلاب فرهنگی در دهه 40 نیز سبب تغییر در دانشگاه‌ها و به دنبال آن کتابخانه‌ها بالاخص ساختار ظاهری آن شد. مرحوم تیموری قفسه‌های کتابخانه‌ها را تأمین می‌کرد و کتابداران سفارش کتاب و مجلات از خارج از کشور را آغاز کردند، در این مسیر، نیاز به سازماندهی این منابع در آن زمان، باعث شد فهرست‌نویسی و طبقه‌بندی بسیار مورد توجه کتابداران قرار گیرد و از این رو حتی در نامه‌های پاسخ داده شده به کمیته آموزش درباره دوره‌های آموزش کوتاه‌مدت، درخواست فهرست‌نویسی و کاتالوگ در اولویت بود.
بنابراین خدمات فنی در اولویت قرار گرفت و بخش اجتماعی کتابداری و مهم‌ترین آن بخش مرجع که خانم انصاری استاد آن بود، مورد کم‌لطفی قرار گرفت. دکتر نورالله مرادی، با اشاره به دوره‌ای که دانشجوی کارشناسی ارشد بود، بیان کرد که در آن دوره گفته می‌شد: اگر فهرست‌نویسی را قبول شدی یعنی کارشناسی ارشد را گرفتی اما برای درس مرجع این چنین نبود.
در نخستین دوره آموزش کوتاه‌مدت کتابداری دکتر عباس حری مأمور تهیه سرعنوان‌های موضوعی برای این دوره شد. این جزوه حدود 20 صفحه A4 بود و پایه و اساس نهال برومند سرعنوان‌های موضوعی 3 جلدی کتابخانه ملی. در آن زمان جو حاکم بر جامعه موجب شد بخش مرجع مورد کم‌لطفی قرار گرفت و به رسالت اجتماعی کتابداری کمتر توجه شود. امروزه با وجود تغییرات و تحولات شگرف در حوزه کتابداری نیز همچنان بخش اجتماعی کتابداری آنچنان که باید مورد توجه نیست.
دکتر نورالله مرادی در پایان سخن خود بیان کرد در آن زمان مدرس مرجع عمومی خانم نوش‌آفرین انصاری و مدرس مرجع تخصصی خانم فرشته انوار بودند. همه اساتید شاگرد خانم انصاری و یا شاگرد شاگرد ایشان هستند و برای ایشان از خداوند طول عمر بسیار زیاد آرزومند است.
در ادامه، دکتر فریبرز خسروی، با بیان این نکته که، زندگی شخصی به ایشان نشان داده است در تعاملاتمان، با سه دسته انسان روبرو هستیم، گروهی که ملاقات آنها امیدآفرین است و انسان را به شوق وامی‌دارد. گروه دوم انسان‌هایی که فرد را ناامید می‌کنند و گروه سوم افراد خنثی که در جامعه تعداد کثیری هستند. در حوزه غیر حرفه‌ای ایشان افرادی مانند دکتر چمران، علامه طباطبایی واقعا مصداق این بودند که به قول حافظ به عمری یک نَفَس با ما چو بنشینند، برخیزند؛ نهالِ شوق در خاطر چو برخیزند، بنشانند. و در حوزه حرفه‌ای هم تجربه به ایشان نشان داد اساتیدی چون خانم نوش‌آفرین انصاری، دکتر نورالله مرادی، مرحوم دکتر عباس حری، زنده‌یاد پوری سلطانی و سرکار خانم شادمان عزیزانی هستند که ملاقات با آنها امیدآفرین است، باید به سمت ایشان رفت و امید را در دل زنده کرد.
پس از اتمام سخن دکتر فریبرز خسروی، استاد انصاری و آقای دکتر مرادی با حضور دکتر مهرناز خراسانچی، خانم اکرم سلطانی، دکتر فریبرز خسروی، آقای کاظم حافظیان‌رضوی، دکتر ابراهیم افشار، دکتر سعید رضایی شریف‌آبادی و دکتر فریبا افکاری، از تابلوی اسناد اهدایی استاد رونمایی کردند. سپس استادان حاضر در جمع تابلوی اسناد را امضا کردند و جلسه با گرفتن عکس دسته جمعی به پایان رسید.
