دکتر شریفی اگر چه پس از اخذ مدرک دکترا به ایران بازگشت و مدت دو سال (1340-1341) مسئولیت کتابخانه ملی ایران را بعهده داشت، اما مورد بی مهری قرار گرفت و جلای وطن کرد و در سطح جهانی با خدمات چهل ساله خود به آموزش و تحقیق در کتابداری بین المللی بعنوان یک کتابدار ایرانی مشهور شد.
امید است با واکاوی بیشتردر زندگی سراسر تلاش حرفه ای برای توسعه علم کتابداری، راه و روش وی مورد بهره گیری هرچه بیشتر کتابداران ایرانی بویژه نسل جوان قرار گیرد. یادش گرامی و روحش شاد.
دکتر سعید رضایی شریف آبادی
انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران
نسل جوان کتابداران ایرانی کمتر با برخی پیشکسوتان آشنا هستند. یکی از آن پیشکسوتان، بدون تردید، دکتر ناصر شریفی است. او تلاش داشت تا بر پایه دانشی که از کتابداری نوین در غرب کسب کرده بود بنیاد کتابداری در ایران را نوسازی کند. طرح های اصولی در ذهن داشت و برخی از آنها را، هنگامی که به ایران بازگشت، به مسئولان پیشنهاد نمود. ماموریت یافت تا ساختار کتابخانه های عمومی در ایران را پی ریزی و پیاده سازی کند. همچنین، در نظر داشت تا شبکه یا نظام ملی اطلاعات در ایران را ایجاد نماید. سری پر شور و دلی پر امید داشت. شوربختانه، در آن زمان (دهه 1340)، کمتر افرادی دارای تخصص کتابداری در ایران وجود داشتند تا با وی همنوا و هم پیمان شوند. بوروکراسی اداری نیز وی را بتدریج فرسوده نمود. سرانجام، جلای وطن کرد.
اما در آنسوی آبها، وی مورد استقبال و احترام زیادی قرار گرفت تا جایی که مسئولیتهای بزرگی به وی سپرده شد. در این میان، کسب جایگاه “استاد برجسته” (Professor Emeritus) و بویژه ریاست دانشکده پرات در شیکاگو، که سالهای سال آن را به همراه داشت، از افتخارات او به شمار می آید.
تهران سوم شهریور 1392
25 اگوست 2013
