بزرگترین هدف کنگره ثبت دانش بومی است. ما در اولین کنگره هم این مطلب را تکرار کردیم و باز تکرار می کنیم. کنگره باید فضایی باشد که اهل حرفه در آن تجربه های زیسته خود را طرح کنند و در اختیار سایرین بگذارند و اجازه دهند که دیگران ازاین تجربه ها استفاده کنند، این تجربه ها را ارتقاء دهند و چرخه پویایی از تجربه و بازخورد و تجربه دوباره را در اختیار همه حرفه مندان قرار دهند.

نکته مهم دیگری که در یک کنگره حرفه ای بسیار مهم و هدف بسیار مهم ما در کنگره اول بود و انشاءالله در کنگره دوم هم هست، نزدیک کردن حرفه و دانشگاه و کنار هم قرار گرفتن استادان و حرفه ایها زیر یک سقف است. کنار هم قرار گرفتن علم و تجربه کنار هم می تواند به ثبت واقعی دانش بومی منجر شود. استادان دانش خود را در اختیار بگذارند، و تجربه ها را بشنوند و راهنمایی کنند. تجربه های خوب را در کلاسهای خود طرح کنند و بخشی از مثالهای درسها از تجربه های زیسته کتابداران ایرانی گرفته شود.

شبکه ها کمک می کنند تا از دانش روز دنیا با خبر باشیم، کتابها،‌ مقاله ها و بسیاری از تویتها و گزارشهایی که در شبکه با یک جستجوی ساده به دست می آوریم نشان می دهد که کتابداری حرفه ای ایران حرف بسیار برای گفتن دارد و کارهای بسیار خوبی از جبنه های کاربردی دارد انجام می شود ولی جایی منتشر نمی شود، چرا؟ حرفه ایهای ما اعتماد به نفس کافی برای نوشتن و ارائه کارهای خود را ندارند. همین امروز به مجموعه مقاله های ایفلا در سالهای مختلف نگاهی بیندازید، ببینید چه تجربه های ساده ای به صورت مقاله نوشته شده است. بارها کارهای خوبی در مراکز اطلاعات و کتابخانه های ایرانی انجام شده که وقتی می گوئیم این را بنویسید می گویند کار خیلی مهمی نبوده ،‌ درجائیکه مهم بودن نیست که دوستان حرفه ای ما شانه را از زیر بار کار خالی می کنند،‌ من فکر می کنم نبود تجربه نوشتن و نبود اعتماد به نفس کافی برای نوشتن است که کتابداران ما تجربه های خود را نمی نویسند.

کارگاههایی که قرار است برگزار شوند، ایجاد مهارت نوشتن تجربه ها است. ثبت دانش بومی است. باید کارهای خوب کتابداران و متخصصان علوم اطلاعات را از نوشته های وبلاگی ارتقاء دهیم و آنها را به مقاله های علمی قابل ارائه در کنگره‌ای حرفه ای تبدیل کنیم. باید عزیزان بدانند که حرفهای بسیاری برای گفتن هست، همانطور که در نشستهای سال گذشته می دیدیم، همه دستها را بالا می بردند تا تجربه خود را بگویند. ایده های خیلی خوبی داشتند و کارهای خیلی خوبی کرده بودند ، ‌انجمن هم تلاش کرد در همین مجموعه نشستها و مقاله های کنگره نخست که در فروردین ماه منتشر شد، آنچه از صحبتهای دوستان که ثبت و ضبط شده بود را منتشر نماید،‌ ولی برای کنگره دوم قصد داریم با کیفیتی به مراتب بهتر تجربه ها را ثبت کنیم، بصورت مقاله علمی.

اولین کارگاه ما در تاریخ 10 خرداد و از ساعت 9 تا 13 در تالار سخن پژوهگاه علوم وفناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) برگزار خواهد شد. عنوان این کارگاه “چگونه تجربه های کتابخانه خود را مدل سازی و ترویج کنیم” است که سرکار خانم دکتر مریم نظری در این کارگاه تدریس خواهند کرد. اصرار داشتیم که قبل از ماه مبارک اولین کارگاه برگزار شود تا بتوانیم در مورد سایر کارگاهها اقدام کنیم. ممکن است نیاز به کارگاه پیشرفته داشته باشیم و همینطور ویراستارانی را به کمک بگیریم که نوشته های حرفه ای دوستان را ویرایش کنند و می کنند که این مقاله ها به موقع به کنگره برسد.

در پایان به متقاضیان شرکت در کارگاه توصیه می کنم:

دوستانی که در این کارگاهها شرکت می‌کنند باید اهل کار و خلاقیت باشند و یا مشکلی را در کتابخانه ای حل کرده اند یا واقعا می خواهند این کار را بکنند، این گروه با وجود همه عواملی که در سیستم اداری ایران حاکم و در حال کشتن انگیزه ها است، باز هم همیشه کار کرده اند و مثمر ثمر بوده اند. دوستان عزیزی که برای این به کارگاه می آیند که به من مدرس و همکلاسیها بگویند در ایران این جور کارها فایده ای ندارد، لطفا زحمت نکشند و تشریف نیاورند، اگر آمده اند که از سیستم و دولت و رئیس و معاونانشان و اینکه جلوی خلاقیت آنها گرفته شده حرف بزنند،‌ لطفا این مطالب را برای وبلاگهایی که از اینگونه مطالب استقبال می کنند بفرستند چون وقت استاد و سایر عزیزان را می گیرند، کسانی بیایند که با وجود عوامل انگیزه کش و خلاقیت کش (که کم نیستند و بنده هم تایید می کنم) ‌باز می خواهند از خودشان شروع کنند و قصد دارند که اثر گذار باشند. همانهایی که در نشستهای کنگره به پا می خاستند و برای همه از کاری که در کتابخانه ها و مراکزشان کرده اند با افتخار حرف می زدند.

امیدواریم مقاله های امسال کنگره، از نظر نوع و کیفیت متفاوت با همه مقاله های رسیده به همایشهای قبلی باشد.

شرایط ثبت نام و فرم ثبت نام متعاقبا از همین وبگاه اعلام خواهد شد.